Bergschoenen verslijten sneller in de kast.
Wablief?!
Ja, je leest het goed: bergschoenen die stof happen in de kast, hebben een kortere levensduur dan die waar je kilometers mee verslindt. Geloof me, ik heb het aan den lijve ondervonden.
Een schoenendrama in de Alpen
Een paar jaar geleden zat ik ontspannen in het gras, met een magisch uitzicht op de Mont Blanc. Een moment van pure rust… tot mijn blik afdwaalde naar mijn bergschoenen. En wat zag ik daar? Barsten. Niet kleine scheurtjes, maar zolen die letterlijk loskwamen.
Mijn eerste gedachte: WTF? Dit kan niet! Dit zijn degelijke leren stappers waar ik een bom voor heb betaald. Dit zijn toch schoenen voor het leven?
Ik sprintte – nou ja, strompelde met die zielige zool – naar de winkel. De verkoper luisterde geduldig en stelde slechts één vraag:
"Hebben die schoenen lang in de kast gestaan?"
Ik moest even slikken. En toen herinnerde ik me: ja, eigenlijk wel. Want op korte tochtjes met de kids pakte ik vaak wat lichtere schoenen. Mijn stevige leren vrienden hadden even meer kast gezien dan bergpad. En daar had ik de prijs voor betaald.
Van drama naar motivatie
Met een triest hart verliet ik de winkel, maar een extra motivatie was geboren: mijn schoenen zouden voortaan élke kans krijgen om te wandelen. Geen tocht te klein of onbelangrijk. Ik zou ze dragen tot ze vanzelf naar de kast liepen.
Maar zoals een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, leerde ik nóg een les.
Schoenen onderhouden = Zeer nodig
Mijn volgende paar – ambachtelijke Italiaanse leren stappers, elegant én stevig – bracht me gelukzalige kilometers. Ze droegen me tijdens onze tocht rond de Ecrins, een avontuur dat voor altijd in mijn geheugen gegrift staat.
Maar toen kwam ons nieuwe leven in de Franse Alpen. Een droom, maar ook… een verbouwing. En daar begon de miserie. Elke ochtend liep ik door nat gras, elke middag door stof, en elke avond vergat ik ze schoon te maken. Geen vet, geen liefde, geen tijd. Mijn schoenen waren het slachtoffer van mijn chaos.
De eerste scheurtjes in het leer deden mijn hart breken. Ik probeerde het te redden – met extra vet. Spoiler: dat werkte averechts. Want ja, te veel vet is óók niet goed.
De gouden regels voor gelukkige bergschoenen
Draag ze! Geen enkele kast houdt je schoenen in topconditie.
Maak ze schoon. Een borstel na elke wandeling doet wonderen.
Vet met mate. Niet te veel, niet te weinig (ik ging er altijd van uit, smeer maar lekker veel, fout!)
Laat ze ademen. Vochtig leer in een donkere kast is een ramp.
Een nieuwe start
Mijn nieuwste paar combineert moderne technologie met een pasvorm die voelt alsof ik weer een hinde ben. (Oké, misschien meer een enthousiaste geit, maar toch.) Ze zitten als gegoten en dragen bij aan elke stap die ik zet, letterlijk en figuurlijk.
Na elke wandeling geef ik ze een liefdevolle behandeling: een borstel, een laagje vet en een ereplaats in het licht. Ze verdienen het, want onze avonturen samen zijn goud waard.
Dus, moraal van het verhaal? Bergschoenen zijn geen kastdecoratie. Ze zijn je trouwe partner in avontuur – mits je ze gebruikt en verzorgt zoals ze verdienen. Want wat is een hinde zonder goede schoenen?