Avontuur in de genen. Hoe onze tieners gek werden op bergtochten.
Waarom wij zo’n geluk hebben met onze tieners (en hoe jij dat ook kan krijgen)
“We krijgen vaak te horen: ‘Wat een geluk hebben jullie met tieners die zo graag wandelen en trektochten maken!’ En eerlijk? We zijn het daar helemaal mee eens! Maar dat is niet het hele verhaal. Het is meer dan puur geluk; het zijn jaren van samen herinneringen maken, vanaf dat ze piepklein waren, die ervoor gezorgd hebben dat onze kinderen nu helemaal gek zijn van avontuur en bergen.”
Laat me je meenemen in hoe wij dat aanpakten, want het is helemaal niet zo moeilijk als je denkt!
Ze groeiden letterlijk op in de bergen
Onze kinderen gingen al mee op trektochten toen ze nog in de draagzak zaten. Als ouders waren wij altijd super enthousiast over onze bergavonturen, en dat enthousiasme bleek besmettelijk.
Zelfs de Sint hielp mee! Elk jaar bracht hij een cadeautje dat van pas kwam op onze tochten. Denk aan een eigen kompas, een zoekkaart om vogels te herkennen of een kindermaat-wandelstok. En natuurlijk: een rugzakje en coole bottines. Want als je er écht bij hoort, dan heb je de uitrusting!
Slim kiezen is alles
We leerden al snel: vlakke, brede paden? Dat werd een drama. Zeuren, trekken en eindeloze “zijn we er al”-vragen. Nee, we zochten spannende paadjes uit met stenen om op te klauteren en groot niveauverschil. Het werd een speeltuin waar geen pretpark tegenop kon!
Toch begonnen de meeste tochten met een saai stuk. We hebben alles uit de kast gehaald om hen door die eerste meters te motiveren:
De belofte van een berghut met bosbessentaart.
Een ijskoud bergmeer om in te plonsen (oké, meestal doken alleen de tenen erin).
Of een spannende bergtop met een kruis erop en een verhaal dat hen fascineerde.
En wat dacht je van de grootste waterval van Frankrijk? Gavarnie, 400 meter hoog! Daar krijg je zelfs de meest sceptische tiener enthousiast mee.
Ze deden mee, van kaartlezen tot vuile luiers dragen
We betrokken hen overal in: kaartlezen, de route zoeken en – toen ze klein waren – simpele taken zoals hun knuffel en een rol toiletpapier dragen. Dat klinkt misschien niet veel, maar ze voelden zich zo groot en belangrijk. Er was natuurlijk ook altijd een snoepmeester.
Toen ze nog kleuters waren, namen we ze zelfs al mee op meerdaagse tochten. Wij sjouwden onder andere met luiers (en ja, ook de vuile weer naar beneden), maar het plezier van slapen in berghutten maakte alles goed. De sfeer in zo’n hut is uniek, en kinderen worden daar vaak met zoveel warmte en enthousiasme ontvangen dat ze zich helemaal speciaal voelen.
Ezels, marmotten en andere verrassingen
Onze eerste meerdaagse tocht met kinderen? Een ezeltrektocht in de Pyreneeën, samen met een ander gezin. De kinderen én de ezels hadden hun kuren, maar het was onvergetelijk. Inge, onze vriendin, gaf ons de gouden tip: plan een rustdag in. Die dag speelden de kinderen, ontdekten ze de omgeving en kwamen ze even op adem. Een gouden tip.
De magie van onverwachte ontmoetingen onderweg was ook een geweldige motivator. Wilde dieren zoals gemzen, steenbokken en natuurlijk marmotten waren hoogtepunten. Wist je dat marmotten fluiten bij gevaar? Vanaf het moment dat we dit horen gingen we stil staan en goed om ons heen kijken. Welkom in Marmottenland!
Eerst hutten, toen tenten
Jarenlang sliepen we in berghutten, maar toen ze wat ouder werden (11 en 15), schakelden we over op trekkerstenten. Het gevoel van vrijheid als je zelf je tentje draagt en ergens midden in de natuur overnacht, is ongeëvenaard. Samen koffie drinken bij zonsopgang of ontbijten met zelfgeplukte bosbessen… Dat is puur geluk.
De voordelen voor het hele gezin
Wat ons het meeste bijblijft? Hoe dicht we als gezin samenleefden tijdens die tochten. Geen schermen, geen afleidingen, alleen elkaar. We praatten, fantaseerden en verzonnen de gekste dromen (zoals ooit een eigen berghut uitbaten). En ja, er waren moeilijke momenten – maar ook daar leerden we samen doorheen te gaan.
Deze tochten gaven onze kinderen doorzettingsvermogen, creativiteit en een liefde voor de natuur. Nu zijn ze tieners, en ze trekken nog steeds graag hun wandelschoenen aan. Nu geven ze hun microbe door aan hun vrienden. Dat noemen wij geluk.
Wil jij dit ook proberen? Start klein, maak het leuk en bedenk: de mooiste herinneringen maak je samen.
Wij zijn Froya en Mark
Verliefd op elkaar, op de bergen, en op het leven dat zich hier ontvouwt.
Een paar jaar geleden gooiden we het roer om en verbouwden een oude boerderij in de Franse Alpen tot een zalige gîte. Een plek om samen te zijn, te verstillen, of juist avonturen te beleven met vrienden, familie of collega’s.
Hier in de bergen is het leven nét wat mooier, natuurlijker en avontuurlijker. En dat delen we graag met jou!